"Ölü At Teorisi", organizasyonların, ekiplerin veya bireylerin, açıkça başarisız olduklarında veya artik uygulanabilir olmasalar bile, etkisiz stratejiler, projeler veya süreçlerle israr etme eğilimini göstermek için kullanılan bir metafordur. Kavram, aşağıdakileri belirten bir Kızılderili atasözünden kaynaklanmaktadır: "Ölü bir ata bindiğinizi fark ettiğinizde, en iyi strateji attan inmektir." Gerçeği kabul etmek ve devam etmek yerine, birçok kuruluş "ölü at" ile başa çıkmak için alternatif stratejiler tercih ediyor. 

Bu yaklaşımlar genellikle verimsizlikleri ve yanlış yerleştirilmiş öncelikleri vurgular, örneğin: 
1. Daha güçlü bir kırbaç satin almak - Üretkenliği etkisiz bir süreçten zorlamak için araçlara veya yöntemlere yatırım yapmak. 
2. Sürücüyü değiştirmek - Temel sorunu ele almadan ekip üyelerini veya liderleri değiştirmek.

3. Atı tehdit etmek- Sorunla ilgisi olmayan baskı veya teşvikler uygulamak. 
4. Bir komite oluşturmak - Başarisız stratejiyi analiz etmek veya haklı çıkarmak için kaynakları boşa harcamak. 
5. Diğer kuruluşları kıyaslamak - Kök nedeni çözmek yerine başkalarının benzer başarısızlıklarla nasıl başa çıktiğını incelemek. 
6. Standartları düşürmek - Karşılaştırmaları düşük performansa uyacak şekilde ayarlamak. 
7. Ölü atı yeniden markalaştırmak - Başarısızliğı küçük bir meydan okuma veya yanlış anlaşılan bir başarı olarak çerçevelemek. 
8. Dış danışmanları işe almak - Başarısız olan sistemi yönetmek veya haklı çıkarmak için dışarıdan kişileri işe almak. 
9. Ölü atlar arasındaki rekabeti teşvik etmek - Verimsizliği maskelemek için karşılaştırmaları teşvik etmek. 
10. Bir eğitim programı geliştirmek - Doğası gereği kusurlu olanı "iyileştirmek" için zaman ve kaynak harcamak. 
11. Verimlilik metriklerini ayarlama - Başarı tanımlarını kötü sonuçlarla eşleşecek şekilde değiştirmek. 12. Maliyet tasarruflarını vurgulama - Azaltılmış bakım maliyetleri gibi küçük faydaları vurgulayarak arızayı haklı çıkarmak. "ölü At Teorisi", başarısızlığı ikiye katlamak yerine, uygulanabilir olmayan çabaları değerlendirmek ve bırakmak için uyarıcı bir hatırlatma görevi görür, kuruluşların kaynaklarını etkin bir şekilde tahsis etmelerini ve gerçek sonuçlar veren stratejiler izlemelerini sağlar.
 

-Alıntıdır-